.: Köşe Yazıları :. 

BAŞARILI KARDEŞ KISKANÇLIĞI

Çocuklar birbirlerini kıskanırlar. Kıskançlık normal ve sağlıklı bir duygudur. Eğer çocuk kıskanıyorsa bir sorun var demektir. Biz psikologlar kıskançlığa normal ve sağlıklı bir duygu olarak bakıyoruz. Aileler kıskançlıktan korkmamalıdırlar. Şunu bilmelidirler; kıskançlığı sağlıklı yönlere kanalize etmek mümkündür. Kıskanıp kardeşinden daha başarılı olan ya da olmak için gayret gösteren pek çok çocuk vardır. Kıskançlık imrenmeyi doğurabilir. Kıskanarak çocuk kendini geliştirebilir. Daha fazla gayret gösterebilir, ders çalışabilir.

Hayatta bazı çocuklar daha fazla kıskançlık duygusu geliştirebilirler. Bazı çocuklar daha fazla ilgiye, desteğe ihtiyaç duyabilirler. Bu çocukların desteğe ve ya teşvike ihtiyaçları vardır. Aile çocuklarının özelliklerini ve farklılıklarını iyi bilmelidir ve ona göre davranabilmelidir.

Çocuk psikolojisinde, her çocuğa eşit davranmak yerine, çocuklardan desteğe fazla ihtiyacı olana fazla vermek şeklindeki bir davranış çıkabilecek sorunları kolaylıkla çözebilecektir. Bu bir haksızlık değildir.

Haksızlık her çocuğa ve ya kardeşe eşit davranmaktır. Çünkü bazı çocuklar teşvik isterken bazıları teşvik almadan da pek çok şeyi yapabilir ve ya başarılı olabilirler. Eskiden çocuk psikolojisi kitapları ailelere kardeş kızkançlığı ve başarılı kardeş durumlarında daha çok eşit davranma yönünde hareket edilmesini önermekteydiler. Şimdi çocuk ve gençlik psikolojisinde hem ailelere hem de okulda öğretmenlere farklı çocuklara farklı davranın denmektedir. Yapılan çalışmalar ve teknolojik gelişmeler insanın doğasında farklılıkların olduğunu göstermiştir. Çocukların içinde başarılı, çok başarılı, zeki çocuklar varsa bu defa bu çocuklara ve ya bu kadar başarılı olamayan çocuğa farklı davranılması sağlıklıdır. Onunla farklı şeyleri paylaşıp, diğerine daha değişik yakınlaşabilmeliyiz.

Çocuklardan kardeşlerini ders çalıştırmalarını istemek sağlıklı bir istek değildir. Bu konuda başarısız çocuğa aile yardımcı olabilir. Ama kardeşi bu konuda ona yardımcı olamayabilecektir. Hatta çocuklara birbirlerinin sorumluluğunu vermek de sağlıklı bir tutum değildir. "Sen ablasın, sen ağabeysin, kardeşine göz kulak ol" gibi istekler hep çocukları kızdırmaktadır. Çocukları birbirlerine düşman etmek anlamına gelebilir. Kardeşler birbirleri için "annem-babam bana bağırabilir ama sen bana bağıramazsın, karışamazsın" diye düşünebilmektedirler. Başarılı kardeş bu başarısını diğer kardeşi üzmek için, zor duruma sokmak için kullanmamaktadır.

Başarısız olan kardeşin de diğer kardeş kadar başarılı olması istenmemelidir. Onun yaptığı farklı ve iyi bir iş varsa, ki mutlaka vardır, bu iş ön plana çıkarılabilir. Hayatta insanların ve kardeşlerin farklı olduğu vurgulanarak sağlıklı bir gerçek ifade edilmelidir.

Çocuklar çok başarılı olmasalar bile aileleri onları yine de sevecekleri, ilgi gösterecekleri, destek ve yardım vererek onlarla olacakları hissini çocuklara vermelidirler.

Hayatta sadece başarılılar olsaydı hayat devam etmezdi. Her insan hayatın devamı için birbirini tamamlamaktadır. Aynı saatin içindeki dişliler gibidir. Eğer bir dişli uzun, diğeri kısa olmazsa saat çalışamaz. Hayatta önemli olan pek çok durumda mutlu olabilmektir. İnsanlar başarılı olabilirler, ama mutlu olamayabilirler. Mutlulukla başarılı aynı şeyleri ifade etmeyebilir.

İnsanlar, aileler, çocuklar,kardeşler sorunlar yaşayabilirler. Bu çok normaldir. Normal olmayan şey sorunlar olduğunda çözüm aramamaktır.

Belki burada en sağlıklı mesaj çocuklarınız arasında kıskançlık varsa ve ya çok başarılı bir kardeş varsa ve bu durumla ilgili sorunlar yaşıyorsanız, bildiğiniz yolları kullandınız, çıkış yolu bulamadınız ve sorunlar hala devam ediyorsa bir uzman psikologtan yardım isteyebilmektir. Uzman psikologlar size birçok çıkış yolları gösterecektir. Bu yolları diğer sıkıntılı durumlarda da kullanabilirsiniz. Burada istenilmeyen şikayet edip bir çözüm yolu aramamaktır. Hayat bize türlü türlü alternatifler sunmaktadır. Bazen sizin gözünüzden kaçan bir çözüm uzman kişinin dışarıdan, yorumsuz ve önyargısız bakışından kaçmayacaktır.

Biz bazen çocuklarımızı kendimize ve ya eşimize benzeterek onlara bazı önyargılar yükleyebiliriz. Bu yargılar bizim kardeşlere davranışlarımızı farklı olarak etkileyebilir. Bütün bu konulara bir psikolog önyargısız yaklaşabileceği için aile terapisi bu gibi durumlarda daha etkili olmaktadır.