.: Şizofren Ailelerine Özel Bir Rehber :.

Helen ve Alice'in hikayesi

Helen'in hasta olmayı arzu ettiği zamanlar oldu. Belki de o zaman koltuğa uzanıp, bütün gün televizyon seyredebilirdi. Belki de o zaman, kız kardeşi Alice'e bakmak için, aceleyle işten eve dönmek zorunda kalmazdı. Belki de o zaman ailesi ona biraz daha fazla ilgi gösterirdi.

Helen, böyle hissetmesinin doğru olmadığını biliyordu. Şizofreni olması, Alice'in kabahati değildi. Helen, bütün ilginin kız kardeşine yönelmesini kıskandığı için, kendini suçlu hissetti.

Alice hastalanmadan önce, her şey çok daha kolaydı. O zamanlar her gün, işten sonra yüzmeye gidiyordu. Hafta sonlarında arkadaşları ile buluşuyor ve sık olarak da her şeyi bırakıyor, birkaç gün başka yerlere gidiyordu. Hepsinden önemlisi her fırsatta Alice ile buluşup, ik i kız kardeş Londra'ya gidip, Oxford caddesinde alışveriş yapıyorlardı. Fakat, Alice hastalanmaya başladıktan sonra, bir daha alışverişe gitmek istemedi. Aslında artık hiçbir şey yapmak istemiyordu.

"Bugünlerde o kadar sıkıcı ve garipsin ki," diye Helen ona bağırdı."Hiç arkadaşın olmaması çok normal." Helen, bu konuda da kendini suçlu hissediyor.

Doğal olarak şimdi Helen, şizofreni hakkında çok daha fazla şey biliyodur. Alice'in iyileşmek için büyük bir çaba sarf ettiğini biliyor ve verilebilecek her türlü desteğe ihtiyacı olduğunu da biliyordu.

Böylece Helen kız kardeşini fazla eleştirmemeye d ik kat ediyordu. Giyinmek ve duş almak gibi günlük basit görevlerde ona yardım ederken, ona naz ik , olumlu bir yüreklendirme ile yaklaşmayı öğreniyordu. Şimdiden Alice dış görünümüyle daha fazla ilgileniyor gibi gözüküyordu.

Helen, Alice'in bakımını yürüten doktor ve hemşirelerden oluşan ekip ile ilişkilerinde de yardımcı oluyordu. Doktor randevularına giderken ona eşl ik ediyordu, ve ilgili her türlü bilginin (aile h ik ayesi gibi) sağlıklı bir şekilde kayda geçmesini sağlıyordu. Alice'in ilaçlarını ne zaman alması gerektiğini ve hangi yan etkilere d ik kat edilmesi gerektiğini not ediyor. Onun da hastalığı tekrarladığı zaman ortaya çıkan işaretleri ve bu durumda ne yapması gerektiğini öğrenmesini sağladı.

Alice, yavaş da olsa giderek daha fazla bağımsız hareket edebiliyor ve Helen, kız kardeşinin iyileşmesinde oynadığını bildiği önemli rol dolayısıyla, kendinden gurur duyuyordu. Fakat, son gidişlerinde toplum ps ik iyatrisi hemşiresinin söylediği de aklından çıkmıyordu. " Senin de bir hayatın olmalı" demişti. Bu iyi bir öneri gibi görünüyordu. Alice, bu akşam, yemeğini kendisi pişirecek ve Helen, işten sonra arkadaşlarıyla birl ik te yüzmeye gidiyordu.

 geri